[recenzja książki] Roksana Samagalska: Smaki szczęścia

Roksana Samagalska w swojej powieści pt. "Smaki szczęścia" podejmuje temat kobiecej solidarności, poszukiwania spełnienia i przezwyciężania trudności, które mogą stanąć na drodze do realizacji marzeń. Fabuła przedstawiona w książce wciąga od pierwszych stron, oferując głęboki portret dwóch kobiet, które – mimo odmiennych życiowych doświadczeń – odnajdują wspólny język i budują wyjątkową więź. To historia o tym, jak wypadek może stać się początkiem nie tylko zmiany w życiu, ale także fundamentem dla nowej, silnej przyjaźni, a także o tym, jak współczesne kobiety potrafią wziąć odpowiedzialność za swoje życie, pomimo wszelkich trudności. Czy wypadek naprawdę może stać się początkiem czegoś nowego? Czy takie zdarzenie potrafi wyzwolić w nas siłę, o której wcześniej nie mieliśmy pojęcia?

Główne bohaterki powieści, Laura i Emma, to kobiety, które na pierwszy rzut oka różnią się od siebie niemal w każdym aspekcie: w wieku, w doświadczeniu życiowym, w stylu bycia i w zawodowych aspiracjach. Laura, pełna energii pasjonatka pieczenia, stara się przełamać konwenanse i wyjść z cienia ojca, który nie akceptuje jej wyboru zawodowego, co prowadzi do realizowania nieswoich ambicji w znienawidzonej, ale ambitnej pracy w korporacji. Emma, natomiast, jest doświadczoną autorką romansów, która zmaga się z wypaleniem zawodowym po trudnym rozwodzie. Jednak to, co łączy obie kobiety, to ich potrzeba spełnienia, chęć zrealizowania marzeń i przekraczania osobistych granic.

Kiedy ich ścieżki krzyżują się w wyniku tragicznego wypadku samochodowego, wszystko zaczyna się zmieniać. Na pierwszy plan wysuwa się kwestia tego, czy obie kobiety będą w stanie udzielić sobie nawzajem wsparcia. Kraksa na drodze, będąca kluczowym momentem w powieści, staje się katalizatorem dla obydwu bohaterek do przewartościowania swojego życia i spojrzenia na świat z zupełnie innej perspektywy. Celem powieści nie jest jednak opowiedzenie o katastrofie, ale o tym, jak nieoczekiwane wydarzenia mogą zmienić kurs życia i wyzwolić w nas siłę, o której nie mieliśmy pojęcia. Czy naprawdę możemy zmienić swoje życie w obliczu tragedii? Jak daleko posuniemy się w dążeniu do spełnienia marzeń, gdy napotkamy na trudności? Czy nieoczekiwany bieg zdarzeń pozwoli tej przyjaźni przetrwać? Zaufanie, moralność, prywatność, szczerość oraz lojalność wystawiona zostanie na próbę…

Laura jest postacią, której łatwo się zaprzyjaźnić. Młodsza, pełna energii, zdeterminowana do dążenia do swoich marzeń, walczy o uznanie swojego ojca, który nie akceptuje jej decyzji o zostaniu cukierniczką. Jej pasja do pieczenia nie jest tylko hobby, ale sposobem na wyrażenie siebie. Również jej miłość do cynamonowych bułeczek, nawiązująca do motywu „smaku” w książce, staje się symbolem wewnętrznej siły i potrzeby podążania za swoimi pragnieniami, mimo sprzeciwu innych. Laura to postać, która w sposób naturalny wciąga czytelnika do swojej opowieści – jest bohaterką pełną sprzeczności, na pozór cicha i spokojna, nie boi się jednak walczyć o swoje marzenia, nawet gdy droga do nich pełna jest trudności. Autorka po raz wtóry zadaje pytanie: czy można zawalczyć o marzenia, gdy nawet najbliżsi w nas nie wierzą?

Emma, z kolei, to osoba bardziej doświadczona przez życie. Jako autorka bestsellerowych romansów, zmaga się z wypaleniem zawodowym po nieudanym małżeństwie. Porażki z przeszłości i głęboko skrywane tajemnice pozostawiły w niej ślad, a rozwód spowodował, że zaczęła tracić pasję do swojej twórczości. W efekcie stała się kobietą zamkniętą, nieufną i niechętną do otwierania się na innych, co sprawia, że początkowo wydaje się być bardziej zdystansowana wobec Laury. Niemniej jednak, obie kobiety, choć na pierwszy rzut oka zupełnie różne, zaczynają się wzajemnie inspirować i wspierać, a ich relacja staje się głównym filarem fabuły książki. Czy naprawdę potrafimy nawiązać bliską relację z osobą, która na początku wydaje się zupełnie obca? Jak daleko możemy się otworzyć na drugiego człowieka, by zbudować z nim głęboką więź?

Mocną stroną postaci w "Smakach szczęścia" jest ich autentyczność. Samagalska doskonale uchwyciła portret kobiet współczesnych, zmagających się z trudami życia, wewnętrznymi konfliktami, poszukiwaniem tożsamości i sposobów na realizację swoich marzeń. Każda z bohaterek przechodzi przez różne etapy rozwoju, zmienia się na oczach czytelnika, co sprawia, że ich historie są pełne emocji, ale i głębokiej refleksji. Jak wiele zmian musimy przejść, by dojść do siebie po porażkach? Jak silne mogą być nasze więzi, jeśli tylko potrafimy się wzajemnie zrozumieć?

Jeden z kluczowych tematów poruszanych w książce to siła kobiecych więzi. Samagalska pokazuje, jak spotkanie dwóch kobiet o zupełnie innych doświadczeniach życiowych może prowadzić do budowy silnej, opartej na wzajemnym wsparciu przyjaźni. To historia o tym, jak kobiety potrafią zjednoczyć się w trudnych chwilach, pomagając sobie nawzajem przezwyciężyć własne lęki, wątpliwości i ograniczenia. Czy naprawdę potrafimy dawać sobie wsparcie, gdy najtrudniej? Jak silne mogą być przyjaźnie, które rodzą się w najmniej spodziewanym momencie?

Motyw przyjaźni między Laurą a Emmą w "Smakach szczęścia" stanowi zatem interesujący punkt wyjścia do analizy zarówno relacji międzyludzkich, jak i kwestii granic intymności, zaufania i lojalności. Ich przyjaźń wydaje się być początkiem wspólnego wsparcia, w którym każda z nich, borykająca się z własnymi problemami, odnajduje w drugiej osobie oparcie i zrozumienie. Laura, pełna pasji do cukiernictwa, szuka w Emmie nie tylko przyjaciółki, ale także osoby, która pomoże jej uwierzyć w siebie i swoją wartość, pomimo zdominowanego przez ojca życia zawodowego. Z kolei Emma, będąca pisarką, zmaga się z kryzysem twórczym, wypaleniem zawodowym po rozwodzie i brakiem inspiracji do tworzenia kolejnych książek.

Autorka za pomocą tej historii czyni więc za pomocą tej hostorii głębszą refleksję na temat etyki i zaufania. Zadaje nam, czytelnikom pytanie: gdzie kończy się przyjaźń, a zaczyna naruszenie intymności i prawa do decydowania o sobie. Sukces zawodowy nie jest bowiem wart złamania ludzkich granic i wartości, które powinny stać na pierwszym miejscu w każdej relacji.

Samagalska pokazuje, że to, co na początku wydaje się być bezinteresownym wsparciem, może w rzeczywistości stać się polem dla egoizmu i moralnych wątpliwości. Dlatego właśnie relacja Laury i Emmy staje się bardziej złożona, ponieważ obie postaci muszą zmierzyć się z konsekwencjami tego, co się wydarzyło. Ich przyjaźń przechodzi więc poważną próbę. Obie muszą ponownie zdefiniować, co oznacza dla nich przyjaźń i czy warto ją nadal pielęgnować. Dzięki nim czytelnik może pozwolić sobie na pewną refleksję nad tym, jak kryzysy w życiu osobistym mogą wpływać na relacje międzyludzkie. Jednak, mimo że pewne motywy postępowania można zrozumieć, to nie zmienia faktu, że podstawową zasadę przyjaźni jest zaufanie.

Dlatego przyjaźń między Laurą a Emmą w "Smakach szczęścia" to relacja pełna emocji, wzajemnego wsparcia, ale także głębokich nieporozumień i trudnych wyborów, które zmieniają obie bohaterki. Na początku wydaje się, że ich relacja jest idealnym przykładem solidarności między kobietami, które rozumieją swoje trudności, dzielą się marzeniami i pomagają sobie nawzajem w momentach kryzysowych.

Relacja między kobietami wydaje się być przestrzenią bezpieczną – miejscem, w którym mogą być sobą, dzielić swoje smutki i radości, bez oceniania. Emma widzi w Laury prawdziwą inspirację, a Laura odnajduje w Emmie wsparcie, które pozwala jej wyjść ze strefy komfortu i dążyć do realizacji swoich marzeń. Ich relacja, choć pełna ciepła, jest także skonfrontowana z różnicą w doświadczeniach – Emma, doświadczona autorka, pełna jest wątpliwości i lęków związanych z własną twórczością, a Laura, młodsza, pełna nadziei na lepsze życie, zmaga się z wewnętrzną walką o spełnienie swoich pasji. Ta dynamika, z jednej strony oparta na współczuciu i zrozumieniu, a z drugiej na zderzeniu różnych życiowych doświadczeń, stanowi fundament ich przyjaźni.

Fabułą ukazuje, jak przyjaźń między kobietami, choć pełna potencjału do wzrostu i wsparcia, może zostać zakwestionowana przez trudne moralne wybory i egoistyczne decyzje. Relacja Laury i Emmy staje się przestrzenią, w której temat zaufania, granic i lojalności zostaje postawiony w centrum. Czy przyjaźń, która została naruszona, może zostać odbudowana? Jakie będą konsekwencje i straty w relacji między kobietami, gdy staje się w obliczu własnych pragnień, ambicji i słabości?

Książka przedstawia kobiety, które nie poddają się w obliczu trudności, ale potrafią szukać nowych dróg i możliwości, by odzyskać kontrolę nad swoim życiem i dążyć do spełnienia swoich marzeń. Jak wiele jesteśmy gotowi poświęcić, by zrealizować swoje marzenia? Czy potrafimy stawić czoła każdej trudnością, by nie zrezygnować z tego, czego naprawdę chcemy?

Jak widać, nie zawsze odpowiedź jest prosta, często wręcz niemożliwa, jak w przypadku Emmy i jej niespełnionej chęci posiadania dziecka, która oślepiła kobietę do tego stopnia, że kolejne nieszczęście nastąpiło dość szybko i bezwiednie. Ten wątek fabuły stanowi źródło niedomówień oraz klucz do zrozumienia postaci i jej późniejszych decyzji. Jej upragnione macierzyństwo staje się nieosiągalnym marzeniem, które naznacza każdą część jej codzienności i wpływa na relacje, szczególnie z mężem Markiem. Choć oboje pragną zostać rodzicami i bardzo się kochają, nieudane próby, nieustanna presja i cierpienie, które towarzyszyło im przez lata starań o dziecko, prowadzą do rozstania.

Rozwód jest tragicznym, choć nieuniknionym zwrotem w życiu Emmy. Z jednej strony wyczuwalna jest ulga, wynikająca z zakończenia nieustannego napięcia oraz daje możliwość spełnienia marzenia u boku innej osoby, jednak z drugiej strony kryje się głęboki ból. Emma nadal kocha. To ukryte uczucie jest jednym z kluczowych wątków powieści, ponieważ ujawnia ogromną wewnętrzną walkę bohaterki – mimo rozstania nie potrafi w pełni uwolnić się od przeszłości i miłości, która nie miała szansy na spełnienie.

Ta sytuacja doskonale ukazuje, jak emocjonalnie trudne bywa życie kobiety, której marzenia o macierzyństwie stają się nierealne. Emma przez długi czas nie potrafi poradzić sobie z uczuciem pustki. Ukryta miłość do męża, która nie została wyrażona ani w słowach, ani w gestach, wciąż wisi nad nią niczym niewidzialna bariera.

Próba pogodzenia się ze stratą, odkrycie na nowo sensu życia i przebaczenie sobie przeszłości, stanowi jeden z najbardziej poruszających aspektów "Smaków szczęścia". Historia Emmy jest pełna ukrytych tęsknot i bólu, ale też nadziei, że mimo utraty marzeń o byciu matką, można wciąż znaleźć sposób na budowanie nowego życia, pełnego miłości, przyjaźni i samorealizacji.

Powieść dotyka również problemu samotności, utraty miłości, potrzeby przynależności i samorealizacji. Bohaterki poszukują bliskości z innymi, a ich wzajemne zrozumienie oraz wsparcie staje się fundamentem ich przyjaźni. To także opowieść o tym, jak kobieta może odnaleźć siłę, by przewartościować swoje życie i wziąć odpowiedzialność za swoje marzenia, niezależnie od okoliczności. Autorka znów stawia w powieści ważne pytania. Czy możemy odkryć siłę w sobie, gdy wydaje się, że wszystko jest przeciwko nam? Jakie mechanizmy muszą zadziałać, byśmy znów uwierzyli w siebie?

Roksana Samagalska w swoich książkach nie stroni też od niezwykle ważnych, ale dość niepopularnych tematów. Tak jest też w przypadku "Smaków szczęścia", w które wplata w pozornie błahą obyczajową historię kwestię przemocy seksualnej wobec kobiet, realizując tym samym efekt Papageno. I, mimo że nie stanowi ona głównego wątku w powieści, to jest ważnym głosem kobiety o kobiecie.

To, co spotkało jedną z bohaterek powieści, jest tragedią, które nie powinna się wydarzyć, ponieważ prowadzi do poczucia utraty kontroli, wstydu, izolacji oraz lęku. Kobieta skrzywdzona przez kogoś, komu ufała, musi stanąć przed trudnym wyborem – jak poradzić sobie z tą traumą i znaleźć w sobie siłę, by nie zatracić się w bólu i lęku, a w konsekwencji zawalczyć o sprawiedliwość oraz zapobiec kolejnym ofiarom.

Efekt Papageno, który w psychologii odnosi się do wpływu postaci, które są w stanie przezwyciężyć trudności życiowe i stać się źródłem nadziei, jest kluczowy w procesie wyjścia bohaterki z tej traumy. Kiedy w powieści jedna z kobiet decyduje się zaangażować w pracę w fundacji wspierającej ofiary przemocy seksualnej, staje się zarówno świadkiem, jak i częścią procesu leczenia innych kobiet.

Praca w fundacji – choć jest w zasadzie jedynie epizodem w kontekście całej fabuły – staje się nie tylko sposobem na wsparcie innych, ale także na ich zrozumienie. Wspólnota kobiet, które przeżyły brutalną przemoc, to dowód na to, że nie jest się samym w swojej walce.

Z perspektywy tego zjawiska, historia opisana przez Roksanę Samagalską staje się jednym z kluczowych momentów, w którym przełamanie milczenia i wspólne przezwyciężanie traumy oraz pozwala bohaterce odzyskać poczucie własnej wartości. Pomagając innym, zyskujemy bowiem sprawczość i kontrolę nad swoim życiem.

Powieść ukazuje, że w obliczu przemocy seksualnej i jej traumatycznych konsekwencji, wsparcie innych kobiet, które przeżyły podobne doświadczenia, może stanowić kluczowy element uzdrowienia.

Innym, niezwykle ważnym wątkiem przewijającym się przez całą powieść jest relacja Laury z apodyktycznym i narzucającym swoja wolę i zdaniem ojcem, którego oczekiwaniom kobieta próbowała sprostać od dziecka, w efekcie będąc już dorosłą kobietą, wciąż czuła się jak ta mała dziewczynka – niewystarczająca, niepewna siebie oraz niekompletna. Stoi więc u progu ogromnego kryzysu tożsamości.

Tego rodzaju relacja ojcowska często bywa jednym z głównych motorów wewnętrznych konfliktów postaci, a jej wpływ na psychikę i dalszy rozwój jest nieoceniony. W takich przypadkach ojciec nie tylko stawia przed córką nierealistyczne wymagania, ale również nie dostrzega jej prawdziwej wartości, co może prowadzić do uczucia niedoskonałości, braku akceptacji i wewnętrznej walki o uznanie.

Ojciec, jawi się tutaj jako symbol autorytetu i siły, a z drugiej – wewnętrznego kryzysu, braku umiejętności emocjonalnej bliskości, a nawet wyparcia własnych potrzeb i lęków poprzez wymagania wobec córki. Można pokusić się o stwierdzenie, że skupia się on na realizacji swoich własnych ambicji kosztem potrzeb emocjonalnych córki, która przez to czuje, że nigdy nie będzie "wystarczająco dobra", aby ją kochać i uznać za osobę godną partnerstwa.

Relacja z ojcem powodowała, że Laura jako córka starała się przez całe życie zdobyć jego aprobatę. To dążenie do uznania, do "bycia wystarczającą" w oczach ojca, prowadzi trudności w budowaniu zdrowych relacji z innymi – zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym. Kobieta więc przez całe życie postrzegała siebie przez pryzmat "niedoskonałości", co utrudnia jej w pełni zaakceptować siebie i swoich bliskich.

Z drugiej strony, typ ojca, o którym pisze autorka staje się punktem wyjścia do procesu dojrzewania bohaterki. Jej walka o uznanie przez ojca, jego brak akceptacji dla jej pasji oraz jej wybory życiowe mogą stać się głównym motorem jej rozwoju i procesem wewnętrznej przemiany. Samagalska daje do zrozumienia, że Laura, wbrew wymaganiom i oczekiwaniom ojca, powinna nauczyć się uznawać swoją wartość i dążyć do samorealizacji. Dlatego ten wątek w całej opowieści przypomną nam o walce o siebie, o pokonaniu poczucia bycia niewystarczającą, by na końcu odkryć, że prawdziwa wartość nie polega na spełnianiu cudzych oczekiwań, lecz na akceptacji siebie w pełni, ze wszystkimi swoimi zaletami i wadami.

To w tej opowieści może ukazać się dramatyczna potrzeba, aby odnaleźć swoją wartość niezależnie od oczekiwań innych, w tym jej ojca, a także dążenie do spełnienia marzeń pomimo braku zrozumienia. To zatem kolejny ważny problem społeczny, o którym Samagalska nie boi się mówić otwarcie.

Motyw ten ma swoje korzenie w psychologii i może odnosić się do emocjonalnej warstwy rozwoju, które zachodzą w życiu dzieci, kiedy nie czują się wystarczająco doceniane przez swoich rodziców, szczególnie ojców. Takie sytuacje mogą prowadzić do długotrwałych problemów w relacjach międzyludzkich, a także do powstawania fałszywych przekonań o sobie, które mogą wpływać na wybory życiowe i zawodowe dorosłych już dzieci.

Biorąc pod uwagę powyższe wątki nasuwa się stwierdzenie, że autorka nie bez przyczyny użyła właśnie tytułu "Smaki szczęścia". Subtelnie wplatając motyw smaku w konstrukcję fabuły i czyniąc go jednym z głównych symboli w książce, ukazuje życie, jakim obdarzyła swoich bohaterów, ma dla każdego inny smak szczęścia. Dla jednych będzie to pełna rodzina, a dla innych realizacja własnego marzenia w postaci cukierni.

Cynamonowe bułeczki, pasja Laury do pieczenia i miłość do smaku stanowią swego rodzaju metaforę dla jej życia. Jedzenie, a szczególnie przygotowywanie i dzielenie się nim, staje się sposobem na wyrażenie emocji, budowanie więzi oraz kreowanie przestrzeni dla radości i spełnienia. Smak staje się także narzędziem narracyjnym, które wprowadza do powieści głębię emocjonalną, pozwalając bohaterkom na otwarcie się na siebie i na świat. Czy smak potrafi naprawdę wyrazić nasze uczucia? Jakie emocje kryją się w każdym kawałku ciasta, które pieczemy lub dzielimy się z innymi?

"Smaki szczęścia" jest historią, która wciąga od pierwszych stron i angażuje emocjonalnie. Roksana Samagalska doskonale buduje postacie, których losy są pełne zaskakujących zwrotów, a jednocześnie głęboko osadzone w realiach współczesnego życia.

Historia Laury i Emmy to opowieść o przezwyciężaniu trudności, odnajdywaniu sensu w pasji, budowaniu kobiecej solidarności i spełnianiu marzeń mimo przeciwności losu. Autorka porusza ważne tematy, takie jak wypalenie zawodowe, poszukiwanie tożsamości, samotność, przyjaźń, przemoc seksualna, problem bezdzietności, utraconej miłości czy potrzeba bliskości, a także ukazuje, jak kobieta może zmienić swoje życie dzięki determinacji i wsparciu innych.

To książka, która inspiruje do działania, przypomina o sile kobiecych więzi i dodaje nadziei, że zmiany w życiu są możliwe, jeśli tylko będziemy gotowi podjąć ryzyko i otworzyć się na nowe możliwości.

Recenzowała

Chcesz podzielić się ciekawym newsem lub zaproponować temat do rozmowy albo żebym przeczytała i zrecenzowała Twoją książkę? Skontaktuj się ze mną, pisząc maila na adres: sylwia.cegiela@gmail.com.

Dziękuję, że przeczytałaś/eś ten artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z kolejnymi nowościami wydawniczymi lub ciekawymi historiami, zapraszam do mojego serwisu ponownie!

Publikacja objęta jest prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i rozpowszechnianie tylko i wyłącznie za zgodą Autorki niniejszego portalu.